Πιο παλληκαρίσιο είναι να παραδεχθείς την ήττα από το να μην αποδέχεσαι ότι ηττήθηκες

 

 

Πολλοί φίλοι με τους οποίους ξεκινήσαμε μαζί, αυτό το μακρύ ταξίδι υπεράσπισης της ελευθερίας μας, βλέπω τελευταία, λόγια που είπαν οι Άγιοι των ημερών μας και θεωρούσαμε δεδομένα τι εννοούν να αρχίζουν να το γυρίζουν το μπιφτέκι...

«Και νά, δεν είναι τόσο σημαντικό αν πάρεις τον προσωπικό αριθμό...» και «ίσως οι Άγιοι να εννοούσαν κάτι άλλο...» και άλλες υπεκφυγές. 

Ακούστε...

Δεν το παίζω λιοντάρι και το τι θα κάνω τελικά θα φανεί στην πράξη γιατί κι εγώ όπως οι περισσότεροι, είμαι δεμένος με αλυσίδες και σπουδάζω και δυο παιδιά.

Όμως...

Αν τυχόν υποκύψω - ο Θεός να μου δώσει δύναμη, να μην υποκύψω!-, θα το δεχθώ σαν πνευματική ήττα και δεν θα ψάχνω για δικαιολογίες στην ερμηνεία των λόγων των Αγίων, για να προσαρμόσω τα πράγματα στην δική μου αδυναμία.

Πιο παλληκαρίσιο είναι να παραδεχθείς την ήττα από το να μην αποδέχεσαι ότι ηττήθηκες.  

Ακόμη πιο παλληκαρίσιο όμως είναι να μην πάρουμε τίποτα από όλα αυτά που θα μας αλυσοδέσουν.