ΚΑΘΕ ΚΟΣΚΙΝΟ, ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΜΕ...

 

 

Ο Άγιος Παΐσιος είπε ότι θα περάσουμε κόσκινα, εμείς οι χριστιανοί της εποχής μας, μέχρι να γίνει ξεκαθάρισμα και ότι μείνει θα είναι χρυσός.

Ξεκινήσαμε, πριν 15-20 χρόνια μια φουρνιά κάποιων που πίστεψαν με ζέση τις προφητείες των Αγίων μας και δημιουργήσαμε διαδικτυακά φόρουμς όπου μέσω αυτών γνωριστήκαμε και αναπτύξαμε σχέσες. Στην πορεία όμως άρχισαν να εμφανίζονται τα κόσκινα και μετά από κάθε τέτοιο διαιρούμαστε και μένουμε όλο και λιγότεροι μεταξύ μας...

Προσωπικά, ως κόσκινο αντιλήφθηκα τα εμβόλια. Άνθρωποι που δεν περίμενα ποτέ, ξεγελάστηκαν και υπέκυψαν στον εκβιασμό. Με πολλούς τα ξαναβρήκαμε - εγώ ποτέ δεν τους κάκιωσα - με άλλους απομακρυνθήκαμε. Πάντα θεωρούσα ότι πάνω από όλα, η τελική μάχη θα δοθεί στις ψηφιακές ταυτότητες, γι' αυτό και πίστευα πως όταν διχαζόμαστε μεταξύ μας, οι σατανοκίνητοι γελάνε μαζί μας.

Δεύτερο κόσκινο, θεωρώ πως ήταν η παρουσία της "ΝΙΚΗΣ" στις εκλογές. Όχι τόσο της ίδια της "ΝΙΚΗΣ" όσο ενός κόμματος από χριστιανούς. Τόσα χρόνια μνημόνια, λέγαμε, κλαίγαμε, με τους διεφθαρμένους που μας διοικούν αλλά όταν ήρθε η ώρα, χριστιανοί να ασχοληθούν με την πολιτική ακούστηκε ένα εκκωφαντικό...όοοοοοοχι! Και τι δεν ακούσαμε! «Εργαλειοποιούν την πίστη», «οι χριστιανοί δεν πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική» και άλλα φαιδρά, όταν όλα αυτά τα ξεκαθάρισε ο Πλάτων - τουλάχιστον έτσι νομίζω - που είπε «μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.». Ξανά, με πολλούς που είχαμε διαφορετική άποψη, απομακρυνθήκαμε - αν και είμαι σίγουρος ότι διαβάζουν το ιστολόγιο... Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εάν έχεις με κάποιον διαφορετικές απόψεις πρέπει να χαλάσεις τις σχέσεις σου! Έχω φίλο άθεο, με τον οποίο τα λέμε, σεβόμενοι ο ένας τις απόψεις του άλλου.

Έτσι πάλι, ο κύκλος λιγόστεψε... 

Τρίτο κόσκινο, οι ψηφιακές ταυτότητες και ο προσωπικός αριθμός. Αυτό κι αν είναι κόσκινο! Δεμένοι με αλυσίδες όπως είμαστε οι περισσότεροι, από τις υποχρεώσεις μας και τον τρόπο που ζούμε, καλούμαστε να μπούμε στο δίλημμα - αν, εν τέλει, χρειαστεί - να πάρουμε τις ψηφιακές ταυτότητες ή να βγούμε εκτός κοινωνίας. Πόσοι είμαστε άξιοι να τα καταφέρουμε; Θα φανεί στην πράξη.

Σίγουρα, όμως μετά και από αυτό το κόσκινο, όσοι το περάσουμε, θα έχουμε ελάχιστους συντρόφους δίπλα μας, αφού είναι πολύ λεπτό και λίγοι θα τα καταφέρουν.

Γι' αυτό, αγαπητέ αναγνώστη, μην θεωρείς απαραίτητα αρνητικό το ότι σιγά-σιγά περιορίζεται ο κύκλος σου... Μπορεί οι πρώην φίλοι και σύντροφοί σου να σκάλωσαν σε κάποιο κόσκινο... Αν σκάλωσες εσύ και πέρασαν αυτοί, να εύχεσαι γι' αυτούς, να φτάσουν ως το τέλος.