ΚΡΥΦΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

  

 

Όπως με τα πειραματικά "εμβόλια" και την προσπάθεια επιβολής της υποχρεωτικότητάς τους, έτσι και με τον προσωπικό αριθμό και τις ψηφιακές ταυτότητες, ημείς, οι "ψεκασμένοι" περνάμε τα ίδια που ίσως γίνουν και χειρότερα.

Πολλοί αγωνιούν για αυτό που λέγεται ότι στις 5/9/25 θα αποδοθεί υποχρεωτικά ο Προσωπικός Αριθμός σε όλους. (Κάποιος φίλος δικηγόρους μου είπε ότι αφορά ΜΟΝΟ όσους έχουν ήδη βγάλει ψηφιακή ταυτότητα χωρίς προσωπικό αριθμό - μένει να αποδειχθεί).

Ομάδες ομοϊδεατών σε viber, fb και αλλού εκφράζουν την αγωνία τους για το τι θα κάνουν αν σφίξουν τα πράγματα,είναι σ' διαρκή επικοινωνία και γενικώς συναγερμό.. Κάποιοι βρίσκονται σε παρέες δια ζώσης όπως η δική μου στο κτήμα του φίλου Στέλιου, το "Καστελόριζο" όπου με την συμμετοχή και του πνευματικού μου, δώσαμε την μάχη κατά της υποχρεωτικότητας των πειραματικών "εμβολίων" και βγήκαμε όλοι ανεμβολίαστοι, αλλά κυρίως α-βίαστοι από τον παρανοϊκό και συνεχίζουμε να το παλεύουμε με τον ίδιο τρόπο τώρα και με τον ψηφιακό αριθμό και τις ψηφιακές ταυτότητες. Συζητήσεις επί συζητήσεων, μέχρι τα χαράματα χωρίς ρεύμα και με το τζάκι να σιγοκαίει με τα ξύλα που αγοράζαμε ρεφενέ... Αξέχαστες στιγμές εν μέσω αγωνίας!

Την ίδια αγωνία που βιώνουν τώρα γονείς και μη, για το τι θα κάνουν αν σφίξουν τα πράγματα... 

Γιατί, κακά τα ψέματα, αν είσαι μόνος σου είναι αλλιώς κι αλλιώς αν έχεις οικογένεια. Όπως αλλιώς είναι κι αν έχεις επιχείρηση όπου μπορεί να εξαρτώνται οικονομικά από σένα δεκάδες άνθρωποι...

Βιώνουμε λοιπόν την ίδια αγωνία, αναμένοντας στα "κόκκινα" πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. 

Πάλι είμαστε οι "ψεκασμένοι" αλλά πλέον αυτοί που μας κατηγορούσαν ως τέτοιους με τα "εμβόλια" πλέον είναι πιο φειδωλοί στους χαρακτηρισμούς κι ίσως μέσα τους να μας ...ζηλεύουν κιόλας...

Η αγωνία, αγωνία αλλά και η εμπιστοσύνη στον Θεό ότι θα μας βοηθήσει, από κοντά. 

Κι αν εσύ αισθάνεσαι αποφασισμένος, πώς να πεις στα παιδιά σου, να ξεχάσουν τα όνειρά τους; 

Πιθανόν αυτές οι κρυφές σκέψεις που κάνουμε μέσα μας, μόνοι μας τα βράδια, ως γονείς, ως άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά για να μείνουν όρθιοι, σε δύσκολους καιρούς, για το πώς θα αντιδράσουμε αν χρειαστεί να βγούμε έξω από το σύστημα, για ν' αποφύγουμε το προσφράγισμα του προσωπικού αριθμού και των ψηφιακών ταυτοτήτων, αυτός ο βουβός πόνος κι αναστεναγμός πιθανόν να είναι μια κρυφή προσευχή που θα ελκύσει την επέμβαση του Θεού, αφού κατά βάθος οι περισσότεροι νιώθουμε ανάξιοι, για μια τόσο ανατρεπτική απόφαση όπως είναι αυτή, του να βγεις έξω από την κοινωνία και να ζήσεις σαν αγρίμι.

Η προηγούμενη εμπειρία πάντως του κορωνοϊόύ μας έδειξε ότι τα πράγματα πήγαν καλύτερα, για μας τους "αρνητές" από όσο περιμέναμε. Θα είναι πάλι το ίδιο; Θα δείξει. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να βιώσουμε βαθιά την απειλή, για να έχουμε να το λέμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, όταν πλέον όντως θα έχει έρθει η εποχή του τελικού αντιχρίστου, αν δεν είναι τώρα..