ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΪΔΗΣ: Η ΔΙΠΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ

 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Η κόρη του παπα-Γιάννη Καλαΐδη ήταν πελάτισσά μου. Σε κάνα δυο αποστροφές του λόγου της, είχα αντιληφθεί ότι πρέπει να έχει σχέση με την Εκκλησία αλλά ως εκεί.

Αρκετά χρόνια πριν, κοντά στα δέκα, είχα επισκεφθεί τους γονείς της στο Νεοχώρι Σιντικής με έναν παλιό μου συμφοιτητή που είχα βρει στην Θεσσαλονίκη και του πρότεινα να πάμε. Εντελώς φρέσκος στα της Εκκλησίας,

χωρίς διάκριση  - κι ακόμη έτσι είμαι -  πήγαμε στο σπίτι κι επιμένοντας, "αναγκάσαμε" τον παπα-Γιάννη και την σύζυγό του να μας δεχτούν. Να μην τα πολυλογώ, όντας άσχετος, πήραμε την ευχή του, μας μίλησε αφού πρώτα μας κέρασε η σύζυγός του και φύγαμε. Δεν ήταν όμως μια απλή ευχή, όπως συνηθίζεται... Καθόμασταν στο χωλ-σαλόνι του σπιτιού όπου υπήρχε η τραπεζαρία, γεμάτη εικόνες κι άγια λείψανα όταν ο παπα-Γιάννης, βγήκε από την κουζίνα - αν κατάλαβα καλά - με το πετραχήλι του, κρατώντας έναν σταυρό και ψέλνοντας άρχισε να μας σταυρώνει και να μας δίνει ευχές, ξεχωριστές στον καθένα. Ο φίλος μου που στην πορεία από τότε που τον ήξερα είχε μπλέξει με ναρκωτικά και πολλά άλλα, του έδινε ευχές σαν εξορκισμοί, αν κατάλαβα καλά ενώ σε μένα άλλες ευχές, τις οποίες δεν χρειάζεται να αναφέρω εδώ.

Ξαναγυρνάμε όμως στην κόρη του την Θεοδώρα. Όπως σας είπα ήταν πελάτισσά μου. Κάποια στιγμή βγήκε ο πρώτος τόμος του βιβλίου για τον πατέρα της κι εκεί είδα πρώτη-πρώτη την  μαρτυρία κάποιας κυρίας ονόματι "Θεοδώρα Μπουμπλέκα" όπου αναφέρονταν ότι ήταν κόρη του παπα-Γιάννη! Πετάχτηκα πάνω! "Έχει πλάκα να είναι η πελάτισσά μας!" σκέφτηκα και περίμενα πότε θα ξαναρθεί. Η Θεοδώρα όμως έκανε καιρό να ξαναρθεί αλλά εγώ περίμενα. Σε κάποια φάση έρχεται ο Νίκος ο γιος της, όπου στο βιβλίο αναφέρεται η θαυμαστή διάσωσή του. Τον ρωτάω «με όλο το θάρρος, ο παπα-Γιάννης ήταν παππούς σου;». Μου απαντάει «ναι» και του λέω «το βράδυ θα μπορέσεις να πιούμε έναν καφέ; Θέλω να μιλήσουμε». Μου απαντάει «ναι» χαμογελώντας και συμπληρώνοντας μου λέει «κι εγώ θέλω να μιλήσουμε». Παραξενεύτηκα... Ήρθε το βράδυ και καθίσαμε να πιούμε τον καφέ μας. 

Του λέω «τον παππού σου τον είχα επισκεφθεί πριν χρόνια και τώρα που βγήκε το βιβλίο γι' αυτόν κατάλαβα ότι η μητέρα σου είναι κόρη του κι εσύ εγγονός του και ήθελα να σας γνωρίσω καλύτερα και να μιλήσω με την μητέρα σου». Μου λέει αυτός «κι η μητέρα μου τώρα τελευταία έμαθε ότι εσύ έχεις το μπλογκ "ΗΓΓΙΚΕΝ ΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ" και θέλει να σου μιλή...».... Ντρινγ-ντρινγκ, ο ήχος του τηλεφώνου τον διέκοψε. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η Θεοδώρα! Μου έδωσε απευθείας το τηλέφωνο να της μιλήσω. ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΠΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ!!!

Μιλήσαμε, στην πορεία γνωριστήκαμε καλύτερα και ήρθε πολλές φορές με κειμήλια του πατέρα της, να πάρουμε ευλογία. Σε μια από αυτές τις φορές μου έδωσε και την γνωστή μαρτυρία για τις ψηφιακές ταυτότητες, την οποία έκανε βίντεο ένας καλός φίλος από την Κατερίνη, ο Γρηγόρης 

 

καθώς κι ένα πρωτότυπο του βιβλίου του ίδιου του πατέρα της "ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ" το οποίο ψηφιοποίησα,και το "ανέβασα" στο διαδίκτυο. 

 

Το εκπληκτικό είναι ότι από αυτήν την ψηφιοποιημένη έκδοση δημιουργήθηκε πλήθος αντιτύπων τα οποία εκδόθηκαν και διανεμήθηκαν από τον νέο εφημέριο του Νεοχωρίου Σιντικής, στο δεκαετές - αν δεν κάνω λάθος - μνημόσυνο του παπα-Γιάννη.

Τα σκέφτομαι όλα όσα έχουν γίνει και απορώ πώς συνέβησαν όλα αυτά σε μένα αλλά αναγνωρίζω την μεγάλη ευλογία που μου έδωσε ο Θεός.