Η ζωή μου έδειξε ως τώρα ότι μπορεί να σπρώχνεις για δεκαετίες έναν τοίχο για να πέσει και ότι στο τέλος αυτός πέφτει μόνος του...
Αυτό σκεφτόμουνα με τις παχυλές συνειδήσεις των νεοελλήνων που στα χρόνια της υβριστικής ευμάρειας που ζήσαμε κι όπου αμπεμπολήσαμε η συντριπτική πλειοψηφία την ταυτότητά μας, ότι μια αλλαγή των συνθηκών διαβίωσης κι αμέσως οι συνειδήσεις είναι ανοιχτές στην αλλαγή!
Μια ακόμη αλλαγή και
συντρίβεται η ψευδής αντίληψη της μεταπολίτευσης για το τι είναι ζωή!
Και τότε ο άνθρωπος είναι λευκή σελίδα για να εγγραφούν στην συνείδησή του νέα δεδομένα.
Και ποια μπορεί να είναι τα νέα δεδομένα; Αυτά που θα μείνουν όρθια! Δηλαδή τα ...παλαιά! Τα προαιώνια! Αυτά με τα οποία μεγαλώσανε γενεές επί γενεών και κατά την μεταπολίτευση κοντέψαμε να τα χάσουμε όλα!
Ευτυχώς, έμειναν κάποιοι λίγοι πεισματάρηδες - κατά τον Ελύτη - αγωνιστές που κόντρα στο επίγειο συμφέρον τους, με κινδύνους αλλά με ελαφριά συνείδηση, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθήσανε και προσπαθούν ακόμη, να διώξουν το σκοτάδι, τραβώντας την κουρτίνα να μπει το Φως, κατά τον Όσιο Πορφύριο...
Είναι η μαγιά που είπε ο Όσιος Παΐσιος για την οποία ο Θεός θα κάνει ό,τι θα κάνει. Και θα το δούμε πολύ σύντομα τι θα κάνει ο Θεός για την Ελλάδα... Είναι λίγοι αλλά είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει που έλεγε κι ο Μακρυγιάννης. Και στέκονται στην άκρη του γκρεμού για να απλώσουν το χέρι της ρωμαίηκης παράδοσής μας, στους υπόλοιπους όταν θα πέφτουν στον γκρεμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου