«Τα κάστρα πέφτουν από μέσα - Έχει, όμως, ο Θεός!»

Σήμερα το πρωί μια χαμογελαστή κυρία γύρω στα 40 - 43 με τον γιο της έψαχναν για σπίτι και μου έκανε μια ερώτηση. Κουβέντα στην κουβέντα, έμαθα πως είναι από την Λέσβο και μένει στην Μυτιλήνη (ακούς Αλέξη; Άλλο μπάλα, άλλο γάλα...).
- Έχετε προβλήματα εκεί με τους λαθρομετανάστες..., της είπα.
- Πάρα πολλά! Κλέβουν, ρημάζουν... Είναι πολλοί εγκληματίες ανάμεσά τους! Για να δούμε τι θα γίνει και με τον τούρκο απέναντι..., απάντησε.
Και συμπλήρωσε:
- Οι λαθρομετανάστες είναι πάααρα πολλοί!!! Τους ταΐζουν, τους ποτίζουν, τους δίνουν καινούργια ρούχα, δερμάτινα μάλιστα πολλά από αυτά... Παίρνουν και 550 € ο καθένας από το ATM!!! Εμείς πλέον δεν μπορούμε να πάμε σε ΑΤΜ είναι  αυτοί εκεί, στην ουρά κατά δεκάδες...  Έρχομαι εδώ, μια μάνα μόνη και με ένα παιδί ακόμη να σπουδάζει, κάνω αίτηση για να μπει ο γιος μου στην Εστία και μου λένε ότι έχουν καταλάβει τις θέσεις αλβανοί και βούλγαροι που δουλεύουν "μαύρα" και κάνουν μηδενική δήλωση... Και για το ελληνόπουλο δεν υπάρχει τίποτα! Τι να πεις; Τα κάστρα πέφτουν από μέσα, είπε και κούνησε απογοητευμένη το κεφάλι της με μια αποφασιστικότητα όμως από μέσα της που δήλωνε ότι αυτό δεν θα περάσει...
- Εσείς γιατί δεν αντιδράτε; την ρώτησα.
- Ποιος να αντιδράσει; Ένας και δύο; Αφού όλα τα μαγαζιά δουλεύουν με αυτούς και έχουν νοικιάσει κι όλα τα σπίτια! Δεν βρίσκεις σπίτι να νοικιάσεις! Ύπατη Αρμοστεία βλέπετε..., είπε ειρωνικά, πικρά...
- Ελπίζω πως ο καθένας έχει όπλο που ξέρει να το χρησιμοποιεί και πολλές σφαίρες..., της είπα.
- Εγώ έχω!, είπε κι έλαμψε ακόμη περισσότερο, το φωτεινό της ούτως ή άλλως πρόσωπο. Τι να κάνω; Να αφήσω να μας σκοτώσουν τα παιδιά μας και την οικογένειά μας; Είναι θέμα χρόνου να συμβεί ο ξεσηκωμός τους... Για να δούμε τι θα γίνει και με τον τούρκο απέναντι, είπε πάλι και το βλέμμα της έφυγε στο κενό, όντας προβληματισμένη...
Επανερχόμενη στο παρόν, χαμογέλασε και το βλέμμα της φωτίστηκε...
«Έχει, όμως, ο Θεός!» κατέληξε και έφυγε...